РАДУВАЈ СЕ, ЗАШТО ИМЕТО ТИ Е ЧОВЕК!!
Стегајќи заби, стискајќи тупаници до болка, радувај се, зашто живееш!
Радувај се на ведрината на небото и рубиновите зраци на изгрејсонцето!
Радувај се на бисерот од капките дожд, затоа што не може поинаку!
Радувај се со очајната радост на изранет воин!
Битката нека е изгубена,но знамето не е спуштено и оружјето не е фрлено во калта, и не бегаш со срам, затоа што нема од што да се бега!
Останува само да се стои, со лице пред смртта.
А кога ништо не останува, радувај се со голема радост за ближните свои.
Радувај се на туѓата љубов и гласната смеа на децата на другите!
Дури и кога железни облаци натежнале, радувај се! Во дожд и кал радувај се!
Радувај се и ликувај, презирајќи ја болката, зашто името ти е човек!
Епископ Лонгин (Жар)
