„Кој јаде од Моето тело и пие од Мојата крв, ќе биде во Мене и Јас во него“
Што може да биде повозвишено и попосакувано од овие најутешни зборови на Спасителот, со кои Тој, упатувајќи на Светата Тајна Евхаристија, ја искажува Својата љубов, целата недогледлива длабочина на Своето милосрдие!
Ова е Тајна над Тајните, толку возвишена, што ограничениот човеков ум не може потполно да ја разбере.
Доволно е да знаеме дека преку Светата Тајна Евхаристија ни е дадено да го примаме најголемиот Божји дар, и затоа, да се трудиме да живееме според заповедите, за да можеме почесто да ѝ пристапуваме на оваа Тајна.
На древните христијани Светата Причест им била достапна секојдневно.
Таа ги зајакнува нашите духовни и телесни сили.
Исто така, таа е непобедливо оружје во борбата со невидливиот непријател на нашето спасение – ѓаволот.
Овој непријател е многу опасен.
Колку само замки поставува за да нѐ собори; со сите свои сили се обидува да нѐ фати во нив;
каде и да стапнеме, речиси на секој чекор, овој лош дух се обидува да нѐ повреди, да нѐ измами и да нѐ воведе во искушение.
Ние сакаме да правиме добро, но он нѐ наведува на зло;
сакаме да се молиме, а он ни наметнува грешни мисли, мрзливост, тежина, ползувајќи се со нашите слабости и со нашата наклонетост кон гревот.
Колку грижа, внимание и самодисциплина се неопходни за овој свиреп дух на злобата да не завладее со нас!
Многу е опасен, бидејќи е невидлив, особено итар и лош.
Против таквиот непријател мораме да користиме моќно оружје, а што може да биде посилно од Светата Тајна Причест?
Во неа е семоќната сила, затоа што со примањето на Светите Тело и Крв Христови се причестуваме со Владиката на небото и земјата, чија сила е бесконечна.
Од друга страна, таа во себе ја поседува целата моќ на нашето искупување, чија цел е победничкиот триумф над мрачното царство на ѓаволот.
Оној кој ретко ѝ приоѓа на оваа Тајна самиот се оддалечува од спасението. Секој човек со здраво расудување ја разбира оваа вистина.
Оној кој често ѝ приоѓа на Светата Причест, ја чисти својата совест со Светата Тајна Исповед и покајно ослободувајќи се од својата тага заради гревовите кои ги направил, симнува, како печат на својата душа, спасоносен страв од Бога, што го чува од повторување на гревовите.
За да го постигне ова, човекот мора да се наоружа со добри мисли и добри дела, кои ќе го чуваат од гревовите и ќе го приближат кон Бога.
Потоа, со честото причестување, трудот и добродетелите спечалуваат голема моќ, зашто се од суштинско значење за душата.
Секој знае дека со почесто повторување на нешто, во нас се втемелува навика.
Оној кој го повторува гревот, станува роб на гревот;
оној кој се стреми кон добродетелите, станува борец за верата.
Значи, личноста која често пристапува кон Светата Причест стекнува наклонетост огнено да Му служи на Господ, бидејќи вистински верува во силата на оваа Божја Тајна.
Таквиот Го слави Бога со радост и надеж, зашто верува дека Господ е негов помошник и заштитник. Тој му се предава со смирение и љубов, а Господ вистински го љуби и му ги доверува Своите небесни богатства.
А кој е достоен?
