Молитвата е вознесување на умот кон Бога, созерцување на Бога,

решителен разговор на созданијата со Творецот,

стоење на душата пред Него со стравопочит како пред Цар и Самиот Живот, Кој на сите им дава живот; заборавање на сѐ што нѐ опкружува заради Него, храна на душата, воздух и светлина,

нејзина животворна топлина, очистување на гревовите,

благ Христов јарем, Негово лесно бреме.

 

Молитвата е постојано чувство (сознание) за својата немоќ и духовното сиромаштво, осветување на душата,

предвкус на идното блаженство, ангелското блаженство,

небесен дожд, кој ја освежува, напојува и ја прави плодоносна земјата на душата, сила и моќ на душата и телото,

освежување и очистување на мислениот воздух, просветлување на лицето, веселба на духот, златна врска, која го соединува созданието со Творецот, бодрост и храброст во сите неволји и искушенија во животот,

светило на животот,

успех во делата, рамноангелско достоинство,

утврдување во верата, надежта и љубовта.

 

Молитвата е заедница со ангелите и светиите, кои од памтивек Му угодија на Бога.

Молитвата е поправање на животот, мајка на срцето кое се кае и солзите, силен поттик за дела на милосрдие,

сигурност во животот, уништување на стравот од смртта,

пренебрегнување на земните богатства, желба за небесни богатства, очекување на Судијата на целиот свет, општото воскресение

и животот во идниот век; засилена грижа за избавување од вечните маки, непрестајно барање милост (помилување) од Владиката,

одење пред Божјите очи,

блажено исчезнување пред претсоздавачкиот и сеприсутниот Творец, жива вода за душата.

Молитвата е љубовно сместување на сите луѓе во срцето,

слегување на небото во душата,

вселување на Пресвета Троица во срцето, според реченото:

„ќе дојдеме во Него, и во Него ќе се населиме“….

Треба да се моли заради непоколебливата и цврста увереност на срцето,
дека сѐ, и нашите души, и нашите тела, со нивната благосостојба и неблагосостојба, и целиот наш имот,

и сите ситуации во животот, ги имаме од Бога, од Неговата моќ, а не од природата, не случајно, не од нас самите.

Ако не се молиш на Бога, наскоро со срцето ќе Го заборавиш Добросоздателот, Творецот и Господ на сѐ, а со Неговото заборавање ќе западнеш во секакво зло.
Ете гледаш дека молитвата секогаш донесува суштинска полза.

Господ е толку милосрден и никогаш не се гнаси од нашата молитва, туку секого милостиво го прифаќа и она што не е совршено во неа Сам го поправа, само за да Му се обраќаме искрено и целосно да не Го заборавиме.

Затоа Господ бара од нас постојано обраќање кон Него во молитва, за нас, чедата Свои, кои подивевме од гревовите и се оддалечивме од Него да нѐ привлече кон Себе, да нѐ исчисти и да нѐ свие во прегратката на Својата љубов, за да ни покаже, дека нам секогаш ни е добро со Него.

Така и добрите родители постапуваат со своите палави деца.

Постојаната топла молитва нѐ доведува до најискреното и најцврсто уверување за бесмртноста на нашата душа и за блаженството на оној невештествен век:

зашто целата благост на молитвата човекот ја црпи од Светиот Дух; целата сила ја прима од Него, исто како и, по Неговата благост, од Божјата Мајка (Таа Која ја спасува нашата душа од беда;

успокојува, радува, оживува), од ангелите и светиите.

Старец Паисиј Светогорец

Претходна статијаДај им на народите да го слушнат Твојот сладок глас: „Ти се простуваат гревовите” – Св. Силуан
Следна статијаДушата е Христова невеста!