Константин Каварнос ПОСТОТ И НАУКАТА (Прв дел)

Константин Каварнос

ПОСТОТ И НАУКАТА

 

Професорот Каварнос предавал на Харвардскиот Универзитет и во други водечки образовни институции. Напишал многу книги и научни статии. Оваа статија на д-р Каварнос за постот за првпат е објавена во 1986 година во правосланото списание Orthodox Typoѕ.

Bo оваа студија најнапред ќе се занимавам co постот како научен систем за одржување на телесното здравје и лечење на болестите на телото и душата.

Потоа ќе говорам за постот како пракса на Правоспавната Црква.

Ке го споредам co научниот пост во cмислa на нивните ocнови, цели, методи и последици.

Последниве години темата за постот гo привлече интересот на медицинската наука во многу делови на светот, особено во САД, Русија и Западна Европа. Во Америка, овој интерес се проширил и на обичните луѓе од cите занимања и општествени класи.

Затоа се печатеа книги и написи не само за научната туку и за пошироката јавност.

Уште повеќе, разговорите околу постот co лекари, физиотерапевти и др. се прикажувани на телевизијата и радиото.

Многубројните книги за постот како средство за подобрување на здравјето и исцелување од болестите се продаваат во стотици илјади примероци.

Како примеp можеме да ja наведеме книгата на Херберт Шелтон, „Постот може да го cnacи вашиот живот”, која за првпат е објавена во Чикаго 1964 и онаа на Ален Кот,

„Постот како начин на живеење”, кoja за првпат е печатена 1977 г. во Њујорк. Шелтон, кој умрел 1985 г. во 89 година од животот, поседувал coпствен институт вo државата Тексас co којшто управувал повеќе од 50 годнни.

Таму доаѓале на лечење луѓе од сите делови на светот. Кот е психијатар. Тој живее во Њујорк и работи како психијатар во една градска болница, а во приватна пракса.

Bo болницата тој го користи постот како терапија за оние што страдаат од психички болести. Неговата книга, „Постот како начин на живеење”, се бави co темата за постот и од перспектива на телесното здравје и од перспектива на психичкото здравје.

Ha крајот од книгата тој приложува библиографија којашто содржи повеќе од 200 современи автори и дела што се бават co таа тема. Кон тоа, исто така, тој ги додава и адресите и краток опис на институциите во коишто постот систематски се користи како начин на терапија, а за одржување на здравјето.

Кога Шелтон, Кот и другите научни терапевти зборуваат за постот, тие подразбираат целосно воздржување од храна, како и целосно воздржување од пиење, освен од вода.

Личноста којашто пости не јаде ништо и не пие ништо друго освен вода, сѐ додека не се врати на вообичаената исхрана.

Постот, главно, доведува до одржување и подобрување на животот и до долг живот.

Тој ја продолжува младоста, го ycпорувa продирањето на староста и придонесува за oбнобувањето на младоста; неговите благотворни влијанија не се ограничуваат само на телото туку, исто така, се простираат и на душатa.

На пример, постот ja зголемува бистрината и cилата на умот.

 

Секому се дозволува да пие вода колку што сака.

Се разбира, таа мора да биде чиста, без никакви хемиски додатоци, како што се хлорот или флуорот, без шеќер и лесно сварлива, што е можно кога е без многу соли или метални материи.

Најдобра вода, која особено се препорачува, е дестилираната вода, Таа не содржи микроорганизми ниту соли ниту некоја друга туѓа матернја.

На оние што постат забрането им е исто така и да пушат, бидејќи чадот од цигарите содржи штетни материи.

Овој особен начин на пост, без внесување на храна т.е. воздржувањето од храна, може да се користи еден, два или повеќе дена дури и недели.

Периодот е одреден според целта на постот.

Постот мора да се презема co одобрување на лекар којшто е запознаен co праксата на постот и под негов надзор, ако трае подолго од еден ден.

Шелтон пишува дека co постот е можно да се лекуваат неброени болести.

Меѓу оние коишто тој ги спомнува по азбучен ред се следниве:

анемија (слабокрвност), артритис (воспаленне на зглобовите), астма, бениген тумор на градите и на други делови, бронхитис, хроничен екцем, колитис (воспаление на цревата), дијабетис (шеќерна болест, кога не доспеала до состојба на тешки органски оштетувања), дуоденален и цревен чир, дизентерија, ендокардитис, гастритис, глауком, висок крвен притисок, инфлуенца (вирусно заболување), камен во бубрегот, жолчката и мочниот меур, мигренозна главоболка, нефритис (воспаление на бубрезите), пневмонија (воспаление на белите дробови), простатис (воспаление на простатата), прогресивна парализа (Паркинсова болест), псоријаза (габно заболување), ревматизам, синуситис (воспаление на синусите) и разни срцеви заболувања.

Понатаму Шелтон додава дека постот ги има следниве благотворни последици:

го подобрува осетот за вид, слух. мирис и вкус.

Навистина, во некои случаи, може на слепиот да му го поврати видот и слухот на глувиот.

Постот ја забрзува работата на стомакот и цревата, на срцето и другите органи.

Така ја зајакнува и крвта:

ја чисти и го зголемува бројот на црвените крвни зрнца.

Обично ги смалува малигните тумори.

Постот ја смалува тежината кај дебелите лица побргу од кој и да е метод, a ja додава тежината кај оние што се многу слаби, откако после постот, ја усвојуваат исхраната којашто содржи здрави, природни, храна и пијалок.

Сепак, постојат околности под кои постот не помага и не смее да се употребува.

Тоа се следните случаи: кога лицето е многу слабо, во забрзана состојба на дијабетис, при слабо срце, рак и туберкулоза.

Во овие случаи не се добива никаква полза од постот.

Лекарот Ален Кот ја велича делотворноста на постот – научниот пост или воздржување од храна – за оние што сакаат да ја намалат тежината, за оние што боледуваат од артритис, од висок крвен притисок, од зголемен холестерол или од такви психички пореметувања како што е шизофренијата.

Во додатокот тој ја открива благотворноста на, овој вид пост во случај на анемија, астма, болести на дишните органи, на кожата, на очите (иритис, ретинитис), на системот за варење, како и за дијабетис, за стомачен чир, колитис, настинки, нервни болести, камен во жолчката, простатис, различни облици на ревматизам и псоријаза.

Тој одвраќа од употребата на постот во поголем број околности од оние што ги набројал Шелтон.

He им го препорачува постот особено на:

бремените жени, на жените непосредно пo породувањето, на децата, како и на оние што боледуваат од перфорација на чир, од заболувања на крвта, на мозокот или на срцето – особено кога постојат предиспозиции за тромбоза – на бубрезите, на црниот дроб или за рак.

Котовиот список открива дека, меѓу специјалистите што го користат постот како терапија, постојат различни мислења во поглед на случаите кога не смее да се применува пост од овој вид.

Што се однесува до ракот, co оглед на тоа дека е тема за којашто многумина се интересираат, бидејќи оваа болест е многу распространета, ќе забележам дека физиотерапевтот Бернар Макфеден, еден од првите коишто во 20 век ѝ дале поширок публицитет на темата за постот, имал поинаков став од Кот.

Макфеден ја напишал значајната книга

„Пост заради здравје”, објавена во Њујорк 1946 г. Bo оваа книга тој додава, исто како Шелтон, дека канцерозните тумори се смалуваат co постот (стр. 7).

Тој наведува еден случај на рак на стомакот и други, на рак на коските, коишто потполно биле излечени (стр. 193 – 195 ).

Како психијатар, Кот расправа за користењето на постот за цел на благосостојба на душата и при лечење на психичките болести.

Кот го смета постот за многу благотворен и успешен. Тој изјавува дека постот прави да се чувствуваме подобро не само телесно туку и душевно; ја зголемува нашата чувствителност
за моралните и за духовните вредности, ја збогатува душата и доведува до бистрина на умот и чистотата на срцето.

Една глава од оваа книга тој ја посветил на лечењето на психичките болести.

Bo оваа глава тој опишува како и самиот успешно го применувал научниот пост во лечењето на шизофренијата во њујоршката болница.

Тој наведува дека презел лекување на мажи и жени кои што страдале од шизофренија најмалку 5 години и кои немале корист од ниедна терапија што се извршувала над нив. Тој им одрелил пост од 25 и повеќе дена само на вода. Од ваквиот пост 34 од 35 пациенти оздравеле.

Тој исто така ги наведува резултатите што ги постигнал рускиот лекар Јуриј Николаев во Психијатрискиот Институт во Москва од 1945 г.

Николаев започнал co теоријата дека психичките болести, особено шизофренијата можат да се лечат co пост и co специјална исхрана која мора да му уследи на постот.

Тој пропишал пост за 10 000 психички болни пациенти.

Постот којшто тој го применувал трае околу месец дена.

Ништо “не се јаде”.

Постот се прекинува кога ќе се поврати апетитот за храна, кога нивните јазици и здив ќе бидат чисти и кога психичката состојба на пациентот е подобрена.

Во текот на овој период му се дава храна којашто се ограничува на зеленчук, oвошје и одреден вид на благо или кисело млеко.

Шестиот или седмиот ден се додава леб.

Подобрувањето на психичкото здравје на пациентите по ова продолжува константно, co години, освен во оние случаи кога тие додаваат животински производи кон својата исхрана (месо, риба, јајца, сирење итн.).

Во тиe случаи забележано е повторно појавување на болеста.

Кај другите пациенти подобрувањето продолжува, достигајќи врв во вториот или третиот месец пo престанокот на нивната хоспитализација.

Некој би можел да се запраша:

како тоа, научниот пост, потполното воздржување од храна донесува подобрување на здравјето и лечење на различни болести?

Одговорот што го даваат оние што го проучувале постот и коишто го користат за да се лекуваат себеси и другите е следниот:

ниското ниво на здравје и болестите настануваат заради присуството на токсини, штетни материи во крвта, предизвикани од различни причини. Т

оа се: прејадување, лоша исхрана, хемиски супстанции во храната што ja јадеме, во лековите, во водата и другите течности што ги пиеме, во воздухот што го дишеме, во недостатокот на движење, соодветниот одмор и во целост, нездравиот начин на живот.

Од овие токсини добиваме различни симптоми на кошито им даваме различни имиња и коишто заедно ги нарекуваме болести.

Нашиот организам, нашето тело, се обидува да ги исфрли овие отрови, но не успева во потполност и co годините и други отрови им се додаваат на оние коишто веќе се наоѓаат во нашето тело.

Тоа се случува затоа што ние секојдневно во текот на годината ги оптоваруваме нашите тела co одвишни количества храна, којашто нашиот организам се бори да ја свари и да ги исфрли неискористените и несварените делови.

За да се оствари ова потребен е голем трошок на енергија.

Kora, пак, ќе престанеме да јадеме, пред да ја потроши на оваа активност, оваа животна енергија организмот ја троши на исфрлање на токсините, отровите (што се складирани во разни делови од телото.

Овој процec на детоксикација, чистење на организмот, се продолжува онолку долго колку што ние ја заобиколуваме храната.

Отровите се пренесуваат пo пат на кружен систем, до цревата, бубрезите, белите дробови, кожата и така биваат исфрлани од телото.

Во сразмер co количината на штетни материи што се наталожени во организмот, потребен е подолг или пократок период за неговото внатрешно чистење. Потребното време може да биде еден ден, или два, или три, или повеќе недели.

Заговорниците на научниот пост објаснуваат дека е можно човек да живее олку долго без храна, само на вода, бидејќи ние во своето тело имаме резерви на енергии во облик на масти, на пример, коишто се користат за обновување и за работа на телото.

Според тоа, постот не значи да се умре од глад.

Изгладнетоста доведува до смрт, додека постот доведува до воспоставување и подобрување на здравјето.

Што се однесува до повеќедневниот пост, лицата што постат не страдаат од желба за храна, освен во почетокот.

Зашто желбата за храна ја снемува после првите два или три дена воздржување.

Кога заврши процесот на детоксикација, на човекот му се враќа апетитот за храна. Во исто време, јазикот и здивот, кои пред тоа заударале, стануваат чисти.

Ha оваа точка треба да се прекине постот. Ако желбата не се задоволи со храна, од тој миг започнува умирањето од глад;

Bo текот на постот, разните механизми што работат на детоксинација и чистење на телото почнуваат да дејствуваат.

Препорачувајќи го постот, прочуениот лекар Алексис Карел, во својата книга „Непознатиот човек”, вели:

„Во, почетокот оскудноста на храна донесува чувство на глад, понекогаш до одредени нервни надразнувања, а подоцна до чувство на слабост.

Ho, таа, исто така, утврдува одредени скриени појави коишто се далеку поважни. Шеќерот од црниот дроб и маста во поткожните складишта се раздвижуваат, а исто така и белковините од мускулите и жлездите.

Сите органи ги жртвуваат своите сопствени супстанции, за да ги одржат срцето, крвта и мозокот во нормални услови. Постот го прочистува и од корен го менува нашето ткиво..”

Кога човекот пости еден или два дена не постои проблем како потоа ќе продолжи co примањето храна.

Ho, кога постот трае неколку дена или дури и недели, тогаш е потребна голема внимателност.

Во почетокот, порциите на храна мораат да бидат мали и ограничени на овошје и зеленчук или на сокови направени од нив.

Потоа, полека може да се додаде останатата храна. Притоа е потребен надзор на лекар којшто е искусен во постапката на постот.

(Продолжува)

Пренесено од списанието ,,Премин”, декември 2005, двоброј 31-32