Кога веќе сакаме да ја земаме правдата во свои раце… Дедо Наум

“Кога веќе сакаме да ја земаме правдата во свои раце, ајде да видиме што за тоа вели Евангелието Христово:

„Ако згреши братот твој против тебе, оди и искарај го насамо, меѓу тебе и него.

Aко те послуша, си го придобил брата си.

Но, ако не те послуша, земи со себе уште еден или двајца, и од устата на двајца или тројца сведоци да се потврди секој збор.

А ако не ги послуша и нив, кажи ѝ на Црквата;

па ако не ја послуша и Црквата, нека ти биде тој како незнабожец и митник“ (Матеј 18, 15–17).

Што значи тоа „кажи ѝ на Црквата“ порано ви објаснував со еден пример:

Ако некој е лаик во Црквата, без оглед на општествената позиција и без оглед на неговата душевнa или духовна состојба, не може да си дозволи јавно да противречи на слово на Епископ на Црквата, дури и ако во тоа слово има некоја грешка;

или јавно да обзнанува некоја негова грешка на дело.

Што треба да направи?

Ако во словото на Епископот, или во некое негово дело, се провлекува некоја грешка, тогаш тој треба истата да му ја открие на својот духовен отец, а тој, пак, на својот Епископ.

Може истото да го направат уште неколку христијани од други епархии.

Како и да е, грешката на Епископот сигурно ќе стане тема и на некоја Синодска седница, каде што Епископот ќе биде замолен од страна на Светиот Синод да не ја повтори или да ја исправи грешката на дело или во следното свое слово.

Ако е тој нормален, секако дека ќе ја исправи; и ова веќе се случувало.

Тоа е нормалниот црковен начин, ако човек постапува согласно местото и улогата што ги има во Црквата и општеството и согласно Евангелието Христово.

Има и варијации на тема доколку, на пример, Епископот ненамерно напише ерес, или намерно; или не послуша, итн., ама сѐ, главно, оди прво преку духовниот отец и според ерархиски редослед во Црквата, а не преку сам себе.

Тоа беше за „кажи ѝ на Црквата“, а „искарај го насамо“, како и „земи со себе уште еден или двајца“ сведоци, сигурно не значи објавување на социјалните мрежи.

Ова се црковни правила и постапки за луѓето на Црквата; другите – како сакаат нека прават, но таквите ги сметаме за митници и незнабожци кои не се релевантни;

и како такви ги држиме надвор од црковна комуникација – во секој поглед, како противници на Евангелието Христово.“

– дедо Наум