“Во денешното евангелско четиво опишани се две состојби. Првата состојба е кога слепиот повикува кон Богочовекот Исус Христос:’Сине Давидов, помилуј ме!‘“, туку и свеста дека е слеп и дека треба да се ослободи од тоа слепило. Слепиот верува дека Христос може да го исцели.
Oние што се наоѓаат на степенот на просветленост, исто така, се чувствуваат како слепи во однос на оние што со своите преобразени телесни очи ја гледаат несоздадената божествена светлина на богопознанието, дури и повеќе отколку што своето слепило го чувствуваат вистински духовно слепите од степенот на чистење на срцето од страстите (ако воопшто и ја чувствуваат…).
