Во денешното евангелско четиво (Лука 5, 1–11) забележуваме три моментa поврзани со послушанието и со духовното растење.
Прво, Христос, притеснет од мноштвото народ, замоли услуга од Симон Петар ако може да го користи нивниот кораб, нивната сопственост и имот, за проповед.
Симон и неговите другари Го послушаа:
„Како влезе во еден од корабите, кој беше на Симон, го замоли да се оддалечи малку од брегот, па седна и го поучуваше народот од коработ“.
Второ, Христос уште еднаш ја проверува нивната послушност, но овојпат Симон Петар и другарите не треба да дадат или да позајмат некаков имот,
туку треба да го стават својот ум во послушание и да ги активираат целата своја вештина и преостанатата сила во извршувањето на Христовото слово.
Со други зборови, наместо имот Христос од нив побара да се вложат себеси, своите сили и своето време:
„Заплови во подлабоко и фрлете ги мрежите свои за лов!“
Петар и другарите послушуваат:
„Наставниче, цела ноќ се трудевме и ништо не уловивме; но по Твоја волја ќе ја фрлам мрежата“.
Послушуваат и затоа што се сигурно допрени од словото во сила на од Него претходно чуената проповед.
Со второто послушание Христос им прави противуслуга – и материјална:
„И штом го направија тоа, тие уловија голема количина риба, та дури и мрежата им се скина. Им дадоа знак на другарите, што беа во другиот кораб, да дојдат и да им помогнат; и тие дојдоа и ги наполнија и двата кораба така што за малку ќе потонеа“.
И духовна:
„А кога го виде тоа, Симон Петар падна пред нозете Исусови и Му рече: ’Оди си од мене, Господи, оти сум човек грешен!‘ Зашто беше влегол страв во него, и во сите што беа со него, од тој лов на риби, што ги уловија; а исто така и во Јаков и Јован, синовите Зеведееви, кои му беа другари на Симон“.
Трето, откако ја проверува нивната посветеност во послушанието и нивното смирение, Христос ги повикува и на апостолство:
„И му рече Исус на Симон: ’Не бој се! Отсега ќе ловиш луѓе!‘ Кога ги извлекоа двата кораба на суво, оставија сѐ и тргнаа по Него“.
Гледате ли како Господ ги води Своите ученици низ процесот на духовно растење преку целосрдечното послушание и како постепено и паметно ги привлекува?
Прво, тие видоа дека околу Него се збира народ и тоа ги заинтересира да Го примат на својот кораб, потоа и самите го слушнаа Неговото слово кое ги привлече да Го послушаат, и на крај, откако го видоа резултатот на послушанието кон Него, тие Му станаа ученици и тргнаа по Него – оставајќи сѐ.
Прекрасно!
Инаку, ловец на луѓе, т.е. духовен отец може да се нарече само човек кој со помош на Божјата благодат се подготвил и е повикан од Црквата за тоа (не самоповикан).
Човек кој го просветлил својот ум молитвено во срцето.
Човек со слово што извира од неговото очистено срце и кое допира до длабочината на срцето на ближниот;
човек со присуство во силата на благодатта на Светиот Дух. Во негово присуство, страстите се парализираат, демонот бега далеку, а неговото слово внесува светлина, сила и надеж во срцето на другиот човек.
Демонот од други можеме да го истераме само ако претходно сме го истерале од себе.
Ако допреме до своето срце, преку умно-срдечната молитва, ќе можеме да допреме и до срцето на другиот.
Јасно ли е сега зошто немаме успех во проповедта?
И јасно ли е дека имотот на другите и на Црквата треба да се користи за ширење на словото, а не за лично уживање?
Не Му требаше на Христос коработ за полесна проповед, туку да ги „улови“ Симон и другите апостоли.
Денес, „ловците на луѓе“ се реткост, но сепак ги има.
Многу повеќе Божјата благодат ги носи луѓето коишто Го бараат Бог во Црква и кон духовниците на Црквата, отколку што се тие самите „ловци на луѓе“.
Постепен пристап
Инаку, ловец на луѓе, т.е. духовен отец може да се нарече само човек кој со помош на Божјата благодат се подготвил и е повикан од Црквата за тоа (не самоповикан).
