„Христос е крајна желба и нема ништо повозвишено.
Со се` што е сетилно човекот се заситува, но со Бога не може да се засити.
Бог е се`! Бог е крајна желба.
Ниту една друга радост, ниту едно друго добро и ништо друго не може да се спореди со Него.
Што е повозвишено од Него?
Љубовта кон Христа е нешто друго. Таа нема крај и е незаситна.
Дава живот, дава храброст, дава здравје, дава, дава, дава….
И колку што повеќе дава, толку повеќе човекот сака да се заљубува.
Човечката љубов може да го упропасти и збудали човекот, а кога ќе го возљубиме Христос, тогаш сите љубови отстапуваат.
Од другите видови љубов човекот се заситува, а Христовата љубов е незаситна….“
(Старец Порфириј)
