http://www.mpc.org.mk/pouka.asp
Коментар на денешното евангелско четиво:
“Ѓаволот се обидува да Го искуша Богочовекот Исус Христос преку трите главни човечки страсти:
сластољубие, среброљубие и славољубие.
Но тоа не е возможно.
Богочовекот не е податлив за грев и во Него нема колебање помеѓу доброто и злото.
Но, Христос му допушта на ѓаволот да се обиде да Го искуша,
само заради нас и нашето спасение, за и ние, во Него, да имаме сила исто така да го победиме.
Така што, Бог ни даде сила да можеме да живееме само од благодатта Божја и од ништо друго.
Ни даде да сфатиме дека ѓаволот не владее над ништо,
нити пак има власт некому да дава што било;
таквото негово тврдење е лага и говори за друго нешто, а тоа е дека сите оние што на нечесен начин се здобиле со богатство,
му се поклониле нему,
го имале неговото содејство и, како такви, тие стануваат негови слуги.
И нѐ освести дека не треба да го бараме предвреме и на недозволен начин она што во свое време и само преку личен однос со Бог сигурно ќе го добиеме;
да не бараме човечка минлива слава, туку Божја вечна слава.
Гледаме дека Богочовекот Христос му одговара на ѓаволот слично како што просветлените и совршени подвижници најчесто ги сечат и одбиваат демонските помисли уште на прагот од својот ум, пред тие воопшто да го започнат својот пат до „изнудената“ согласност во срцето.
И денес, пред да го започне својот напад, демонот знае дека тешко ќе постигне успех кај оние што се носители на дарот на просветленоста (да не говориме за совршените);
но, неговата главна цел му е – со тие напади да ги повлече во пад и да ги соблазни и сите оние што непријателски гледаат или што, преку озборувањето, слушаат за тоа.“
