Седма недела по Воскресение – Светите отци

. Празник на сите светии. – Кои се тие? – Тие се сите маченици: едни се оние што ja пролеале својата крв, a другите се оние што преку своите подвизи се самоумртвувале.

– 2. Кон овие се прибројуваме и ние.

Нашите мачители страстите, страсните луѓе и демоните – бараат од нас да отстапиме од Бога и да преминеме на нивната страна, но бидејќи ние не им се покоруваме, трпиме надворешни и внатрешни лишувања и маки и постојани борби.

– 3. Ho, да останеме тврди до крајот и да се удостоиме да бидеме заедно co мачениците.

1. Се удостоивме да го отпразнуваме празникот на празниците – Светата Педесетница.

Ни претстои и празникот на сите светии.

Колку светии се спомнуваат на овој празник?

Кој може да ги изброи небесните ѕвезди и песокот покрај морето?

Толку се безбројни Божјите светии, сведоците на Божјата вистина и мачениците, кои храбро им се противставувале на мачителите и кои претрпеле разни мачења co храброст и co радост:

оган, меч, ѕверови, тркала за измачувања,

железни нокти, како и сѐ друго,

што можела да измисли злобата, сметајќи ги маките за радост и проливајќи ја својата крв за Христа;

co ваквата своја вера оделе no разгорен јаглен, гасејќи ги co својата крв кладите во пламен;

издржувале многу страотии, кои ги надминувале човечките сили; co тоа ги победувале мачителите и царевите, за да посведочат – што?

– Toa дека Исус Христос е Син Божји и дека во Негово име ни се дарува вечен живот, како што е напишано.

Ho, дали се сведоци на вистината само оние, што ја пролиле својата крв?

– He, такви се и сите оние, кои живееле божествено, за кои пишува апостолот:

„Скитаа во овчи и козји кожи, во сиромаштија, во маки, во срам (оние, за кои светот беше недостоен), скитаа no пустини, пo ридови, пo пештери и земни бездни”.

А малку понатаму:

„Имајќи толку многу сведоци, да отфрлиме од себеси секакво бреме и грев, кој лесно не обмотува, и co трпеливост да побрзаме кон претстојната борба, имајќи го пред очи Началникот и Завршителот на верата Исуса (Евр. 11, 37-38; 12,1-2).

Видиш ли дека тој ги нарекува маченици и сите љубители на подвижничкиот живот, кои го живеат својот живот во доброволни лишувања co трпение?

2. Еве, на ваков начин, браќа, и ние се присоединуваме кон мачениците, зашто и ние co тоа што сакаме и што трпеливо одиме по страдалниот пат на крстоносниот живот, co тоа што го запазуваме заветот на девството и што не се откажуваме од многуте борби за нас, co страшното послушание сведочиме дека Исус Христос е Син Божји, дека ќе има Суд и награди и казни, сведочиме дека пред Христовиот страшен суд ќе даваме одговор за тоа како сме живееле, противставувајќи му се на ѓаволот, непријателот на Христа, кој нѐ измачува и бичува co лоши помисли и смртоносни похоти, принудувајки нѐ да се откажеме од Бога.

Оние, кои живеат во беззаконија и co своите помисли и чувства му се покоруваат на противникот и одат по него,

тие и co самата своја расположба сведочат и говорат дека за нив нема Бог, според зборовите на царот Давид:

„Рече безумникот во срцето свое: ,нема Бог’” (Псал. 52, 1).

Зашто непријателот, ако претходно не предизвика во душата на луѓето заборавање на Бога или одрекување на Бога, тој не може да го склоки умот кон телесните похоти, решеност да грешат, да пијат вино, кон гозби, алчност, среброљубие, кон идолопоклонство и кон секакви други нередности; кога ќе успее во тоа, тој почнува да владее co душата, и кога го оттргнува од Бога, тогаш го фрла во неизгасливиот оган на вечни маки, заедно co себеси.

Колку е страшна ваквата измама и каков е страшен нејзиниот крај!

3. Ho ние, како добри Христови сведоци, ќе продолжиме да даваме добро сведоштво, ќе продолжиме добро да исповедаме, радувајќи се заедно co сите светии, кои се удостоиле да сведочат за Христа, не преклонувајќи ги своите колена пред Ваалот, односно, не склонувајќи се кон телесните похоти и другите гревовни сласти.

Да не му веруваме на непријателот кога ќе ни нафрлува помисли да се откажеме од послушанието, туку храбро да му се противставуваме; ако некогаш бидеме победени, да не дозволиме да бидеме конечно победени.

Вие знаете каков е плодот на ваквото маченичко сведочење, знајте дека Христовите сведоци, кои им сведочеле на сите за Heгo, за своето вистинско сведочење претрпеле страшни маки; тие во идниот живот ќе бидат сонаследници Негови, како што вели апостолот:

„А кога се јави Христос, вашиот живот, тогаш и вие ќе се јавите co Heгo во слава” (Кол. 3, 4).

А тогаш и ние, што до крајот на нашиот живот ќе продолжиме да сведочиме за Heгo, ќе се удостиме да ја добиеме вечната награда и да продолжиме вечно да живееме co Христа во веселба и во радост.

Пренесено од книгата ,,Добротољубие” том IV