Авва Јустин Ќелиски

„ Со боговоплотувањето Бог му станува близок на човекот, толку близок, поблизок отколку што тоа е човекот сам на себеси.

Tоа го направи на онтолошкиот темел на човекот: боголикоста.

Што ѝ е на боголикоста поблиску од Бог.

Он – нејзиниот оригинал, нејзиното битие – при слободната волја:
која го прави човекот самостојно битие од Бог – преку личноста.

Да, личноста е на прво место:

слободата кон Творецот, од Творецот, кон Творецот.

Секој христијанин, во Телото Христово – Црквата, е продолжеток на Христовото воплотување, на целиот домострој на Богочовечкото спасение, доживување на сецелиот Богочовек:

непрестајно доброволно-благодатно обогочовечување на себеси, охристовување на себеси.

И тоа секогаш: со „сите Светии“, на чело на кои е Пречистата Богомајка.

Оттаму: секој христијанин е црква во мало, а преку тоа и Црква во големо. Затоа христијанинот има „сведоштво во себеси“:

во доживувањето на себеси како „сотелесник“ Христов:

а со тоа: во доживувањето на себеси како вечен, како богочовечен, како отроичен, како „бог по благодат“.

И така: сецелото свето предание е на христијанинот.

Сѐ што е од памтивек во Црквата – негово е, суштински и благодатно: како во ќелиичка на вечноживиот Богочовечки Организам – Црквата.“

Претходна статијаО, КАКОВ ДАР!
Следна статијаСВЕТО БОГОЈАВЛЕНИЕ НА ГОСПОД БОГ И СПАСИТЕЛ НАШ ИСУС ХРИСТОС (Вечерна)