„Од Божјата љубов се раѓа светата смелост.
Така една рака апостоли, претходно малодушни, после слегувањето на Светиот Дух, исполнети со храброст тргнале во духовна борба против целиот свет.
И речиси сите биле удостоени со маченички крај.
Прекрасни зборови им кажал апостол Андреј на оние што му се заканувале дека ќе го распнат:
„Кога би се плашел од крстот, не би го проповедал“.
И тој бил распнат, и висејќи на крстот ја прославувал крсната смрт на Владиката Христос.
Даровите на Светиот Дух се непроценливи.
Секој дар не е ништо друго туку огнена љубов.
Но, заради ширењето на нашето срце, за тоа да може да ја прими Христовата љубов, неопходно е сите да поминеме низ многу искушенија.
Оние што живеат во телесен мир атрофираат духовно и остануваат затворени за Божјата, Христолика љубов.
Таквите живеат и умираат, а нивниот дух не се качува кон небото.
Меѓу даровите од горе и подвизите на верата постои некаква синергија:
Сите кои одат по патот на Христовите заповеди, се препородуваат следејќи Го Христос, едни повеќе, а други помалку, зависно од тоа колку срдечност покажуваат.
Преку сораспнувањето со воплотениот Бог – Словото врз верниците слегува благодатта која човекот го прави сличен на Богочовекот.
Овој голем дар во себе содржи и живоносно богословие, преку реален живот во Светлината на љубовта.“
– Старец Софрониј
