Душата моја долго време странствуваше (Пс. 119, 6) без да најде вистинско пристаниште и надвор од и внатре во мене.
Потонав во длабока тиња, каде што нема дно – правилна и цврста состојба на душата, непоколеблива во добродетелта. Влегов во морска длабочина и бура ме потопи.
Изнемоштев од викање; засипна грлото мое; попуштија очите мои, надевајќи се на мојот Бог (Пс. 68, 2-3).
Непријателот ја прогонува душата моја, го понизил животот мој дури до земјата, ме остави во темнина (Пс. 142, 3).
Јас се разлеав како вода; сите мои коски се разглобија… силата моја се исуши како цреп (Пс. 21, 14-15).
Смртни маки ме обзедоа, и потоци од беззаконија ме вознемирија, пеколни болести ме опколија, смртни стапици ме стегнаа (Пс. 17, 5-6).
Опадна духот мој во мене, се вознемири во мене срцето мое (Пс. 142, 4).
Од оваа состојба го подигам гласот мој кон отците и браќата мои, глас на загрижено предупредување.
Тоа е она што го прави патникот кој поминал ужасни маки на еден долг и тежок пат. Неговите белешки се скапоцено богатство што тој им го предава на оние што се подготвуваат да тргнат на слично патување, или на оние што веќе тргнале без да го знаат патот или само со површно знаење за него од застарени описи.
*
Свети Јован Лествичник вели дека некои луѓе што поминале низ мочурливи места се заглавиле во калта. Но додека сѐ уште биле покриени со нечистотија, им кажувале на другите што поминувале оттаму како самите заглавиле на тоа место, правејќи го ова за нивно спасение.
И Семоќниот ги избавил од мочуриштето или блатото на унинието оние што, заради спасението на ближните, ги предупредувале да не паднат во него.
Провери ја патеката со нозете свои и сите патишта твои нека бидат прави.
Не скршнувај ни десно, ни лево; оддалечи ја ногата од злото, зашто десните патишта Господ ги надгледува, а левите се расипани.
Oн ќе ги направи твоите патишта прави, и твоето одење ќе го уреди во мир (Из. 4, 26-29).
Амин.
Свети Игнатиј Брјанчанинов
