Колку човекот е подуховен, толку помалку права има во овој живот.
…
Човечката правда не му значи ништо на духовниот човек, но духовно расипаниот човек многу се грижи за неа.
…
Христос гледа на степенот на неправедност што ја претрпува секој човек, и на степенот на неговата жртва, со цел да му се даде соодветна награда.
Но, некои луѓе сакаат сами, наместо Христос, да ги пресметаат своите заслуги…
Настроението „имам право“, денес, е видливо кај сите млади. Тие во себе го негуваат ова „имам право“, поседуваат световен дух, духовно необјаснива логика за човечка правда – во однос на сѐ.
Оваа човечка правда, која започна со европскиот дух, проникна дури и во монаштвото…
Знаете, забележав дека многу духовни луѓе негуваат во себе световно мудрување.
Тие си создале свое сопствено „евангелие“ – скроено по нивна мерка.
Христијаните – велат ваквите луѓе – се должни да имаат чувство за сопственото достоинство, тој не смее да биде понижен.
Јас имам право на тоа! – говори таквиот човек.
И при таа помисла се успокојува со тоа дека тој е во право.
Во таквиот човек се забележливи сите пројави на световната правда.
Во него нема љубов, ниту пожртвуваност – во него нема ништо.
Тој си создал свое сопствено „евангелие“.
– Преподобен Паисиј Светогорец
