Ништо не е поболно од тоа, некој да има љубов Христова во овој свет. Тоа е борба co вселенски размери.
59.
Како да чекориме кон Бога?
Кога се стремиме кон оваа единствена цел, се’ друго станува извор на страданија и болка. Сепак, го носиме овој крст молчејќи.
60.
Еве го парадоксот на христијанскиот живот: бирајќи ги страданијата Христови заради спасение на светот, ние сме поблизу до Hero и до вечниот живот.
61.
Кога ќе решиме да Го следиме Христа, секој ден од нашиот живот станува ден на страданија, на солзи и на болка. Од време на време се раѓа прашањето:
Господи, зошто не создаде вака, та мора да поминеме низ толку страданија?
Немоќни сме да сфатиме дека овој горчлив опит е патот на спасението.
62.
Постоењето на земјата за човека е болка без крај.
Зошто го поднесуваме сето ова?
Затоа што Создателот дојде и се насели меѓу нас.
И сега, Го познаваме лично!
Пренесено од книгата “За духот и животот” од старец Софрониј (Сахаров)
